poniedziałek, 17 czerwca 2013

Rozdział 5



Amy.

Zbiegając ze schodów, prowadzących do London Dance Centre, usłyszałam jak ktoś woła moje imię. Odwróciłam się i uśmiechnęłam w stronę zbliżającego się do mnie Mazzi’ego.
- Hej – przywitał się ze mną.
- Cześć.
- Ledwo cię złapałem. Dokąd się teraz wybierasz?
- Właściwie to jak na razie nie mam żadnych planów. Idę do domu – zgarnęłam pojedyncze kosmyki moich długich włosów do tyłu.
Przeszliśmy przez ulicę i zaczęliśmy rozmawiać o tym co się działo na dzisiejszych lekcjach. Swoją uwagę skupiłam na przechodzących obok mnie ludziach, co jakiś czas zerkając na mojego rozmówcę. Londyn to niesamowite miejsce. Codziennie można minąć tu człowieka o każdym kolorze skóry, włosów, o przedziwnym stroju. Każdy jest tu sobą i nie musi niczego udawać, by się przypodobać. Nic nie musi. Odwróciłam moją głowę w lewą stronę i swój wzrok zatrzymałam na sukience znajdującej się na jednej z wystaw. Przybliżyłam się do szyby i głęboko westchnęłam. Chciałabym pozwolić sobie na wszystko, co mi się tylko podoba. Chciałabym przestać być ograniczaną przez własną siebie. To chyba jedno z najgorszych uczuć. Nigdy nie mogłam pozwolić sobie na to, co akurat bardzo chciałam. Mam nadzieję, że w końcu kiedyś stanę na nogi i będę mogła spełnić moje małe marzenia. Sądzę, że to właśnie od nich trzeba zacząć budować swoje szczęście. Jeszcze raz spojrzałam się na beżowo-pudrową sukienkę i ruszyłam do przodu.
- Ładnie byś w niej wyglądała – uśmiechnął się do mnie Mazzi.
- Niestety cenę też ma ładną – spojrzałam się na niego.
- Od czasu do czasu można zaszaleć.
- Może… - powiedziałam cicho, chcąc uniknąć rozwijania tego tematu.
Spojrzałam się w niebo i zaczerpnęłam głęboki oddech. Dzisiaj było słonecznie, ciepło i bezchmurno. Wiał tylko delikatny wiatr, który cały czas rozwiewał moje włosy. Zamknęłam na chwilę oczy, chcąc rozkoszować się tą chwilą. Czasem powinniśmy zmienić nasze nastawienie. W porównaniu z kimś innym jesteśmy wielkimi szczęściarzami, dlatego powinniśmy doceniać to co mamy, nawet te drobnostki, póki nie jest za późno. Trzeba korzystać z życia i dążyć do szczęścia. W każdy możliwy sposób. To właśnie próbuję robić, odkąd tu jestem. Próbuję być szczęśliwa. Próbuję każdego dnia wstawać w dobrym nastroju, doceniać to co mam i dobrze się przy tym bawić. Czasami mi to nie wychodzi, czasem jest trudno, ale staram się.
- Chodźmy do mnie – przerwał ciszę Maz – Mieszkam niedaleko.
- Nie chciałabym się narzucać – odpowiedziałam, wahając się.
- Amy, daj spokój – zaśmiał się i złapał mnie w pasie – Idziemy, będzie fajnie.
Przeszliśmy przez ulicę, a następnie mój kolega prowadził nas do jego mieszkania. Przez całą drogę rozmawialiśmy się, co chwilę wybuchając śmiechem. Mazzi jest bardzo pozytywną osobą. Często to dzięki niemu zmieniam moje podejście do świata i humor od razu mi się poprawia.
- Jesteśmy na miejscu – oznajmił.
Chłopak mieszka w małym, przytulnym apartamencie na ulicy, która zapewne tętni życiem  zarówno w dzień jak i w nocy. Ruszyliśmy w stronę salonu, który był utrzymany w odcieniach bieli i beżu. Usiadłam na kanapie i zaczęłam rozglądać się dookoła.
- Ładnie tu masz – zwróciłam się do niego.
- Mama pomagała mi urządzać to mieszkanie – wybuchł śmiechem.
- A mieszkasz z kimś jeszcze?
- Nie, sam. Chociaż zbyt wiele czasu to tu nie spędzam. W ciągu dnia zajęcia, różne występy, plany, sesje, treningi – praca i te sprawy, a wieczorem często imprezuję.
-No tak,, ja jestem jeszcze amatorką – spojrzałam się w dół.
- Daj spokój – usiadł obok mnie – Musisz w siebie uwierzyć, to pierwszy krok do sukcesu, masz talent, Amy, jestem pewien, że już niedługo wiele osiągniesz.
- To miłe, dziękuję i lubię jak coś mówisz i zwracasz się do mnie Amy.
- No widzisz – zaśmiał się i wstał z kanapy.
Obserwowałam kroki mojego kolegi, który właśnie wchodził do połączonej z salonem kuchni.
- Kawy, herbaty, drinka, wódki, wina, piwa?
- Wiesz, alkoholu możemy napić się wieczorem, a teraz poproszę o kawę – uśmiechnęłam się do niego.
W tym samym czasie poczułam wibracje mojego telefonu, więc wysunęłam go z torebki. Dostałam wiadomość od Alex.
„hej, sorry, że przeszkadzam, ale mogłabyś wrócić wcześniej do domu, jeśli to nie problem? Muszę zaraz wyjść, a Nina będzie dopiero za godzinę xx”. Odpisałam jej, że za jakieś 15 minut będę w domu i wstałam z sofy. Oparłam się o blat, obok Mazziego i spojrzałam mu prosto w oczy.
- Przepraszam, ale chyba jesteś zmuszony sam wypić tą kawę. Muszę wracać do domu i zostać z dzieckiem Alex. Naprawdę przepraszam, obiecuję, że następnym razem to powtórzymy.
- Okej, to nie twoja wina – uśmiechnął się – Ale następnym razem napijemy się czegoś mocniejszego.
- Wedle życzenia – zaśmiałam się.
- Odwiozę cię.
- Nie, pojadę autobusem. Dam sobie radę – ruszyłam w stronę drzwi, jednak chłopak był szybszy.
- Odwiozę cię i już! – zakomunikował a ja głośno westchnęłam.
Kiedy siedzieliśmy w samochodzie Mazza, spojrzałam się na niego. Lubię go. Jest miły, zabawny i dobrze mi się z nim rozmawia. Byłby idealnym chłopakiem, ale ja nie chcę na razie zbliżać się do niego na tyle, by mu zaufać. Zresztą on zasługuje na kogoś lepszego. Ja potrafię tylko bawić się uczuciami robiąc na złość mojemu byłemu.
***
Siedziałam w salonie z laptopem na kolanach, spoglądając i zabawiając Chrisa. Chłopiec w jakimś stopniu
przypominał mi Zayna. Mieli prawie identyczne spojrzenia. Uśmiechnęłam się sama do siebie. Chciałabym mieć takiego przyjaciela. Takiego, który o mnie dba, troszczy się o mnie i kocha jak młodszą siostrę. Taka osoba jest często naprawdę nam potrzebna. Niektórzy nie zdają sobie nawet sprawy jakimi są szczęściarzami. W tym samym czasie usłyszałam dzwonek do drzwi, więc głośno westchnęłam i krzyknęłam:
- Wejdź
- Hej. Wybacz, jeżeli jakoś pokrzyżowałam ci plany. Jesteś już wolna – przywitała się Nina, którą obdarowałam uśmiechem.
- Nie ma sprawy. Właściwie to nie mam żadnych planów, więc z wami zostanę.
- To bardzo miłe z twojej strony – usiadła na fotelu i wzięła na kolana chłopca – Ciocia z nami jeszcze posiedzi, cieszysz się? – zaczęła łaskotać Chrisa.
- Jak ty to robisz? – zaczęłam się jej przyglądać.
- To znaczy?
- Zawsze jesteś taka uśmiechnięta, rozpromieniona… nie umiem tego opisać, twojej osobowości. Wydajesz się być taka szczęśliwa i beztroska. Zdradź mi swój sekret.
- Niall. Tak naprawdę dzięki niemu jestem tu i teraz. On mnie uratował.
- Jak to?
- Moje życie wyglądało kiedyś zupełnie inaczej – westchnęła – Miałam trudne dzieciństwo. Mój tata był alkoholikiem. W wychowywaniu mnie pomagała babcia, chciała dla mnie jak najlepiej. Byłam dziwnym dzieciakiem, a kiedy zaczęłam dorastać wszystko się skomplikowało. Nienawidziłam siebie, zaczęłam się samookaleczać, miałam ze sobą problemy. Bałam się, że nigdy nie będę miała nikogo, ponieważ, gdy komuś zaufam i opowiem moją historię to zostanę wyśmiana. Niall chciał mi pomóc, troszczył się o mnie i martwił. Nauczył mnie akceptować siebie, pomógł rozwiązać problemy. Zmienił moje życie i podejście do niego. Teraz jestem szczęśliwa i potrafię to okazywać. Dzięki niemu, wreszcie wszystko jest dobrze – szeroko się do mnie uśmiechnęła.
- Nie spodziewałam się, że miałaś kiedyś tak ciężko – położyłam kubek gorącej herbaty między nogi i  spojrzałam przed siebie – Czasami wydaje mi się, że niektórzy ludzie po prostu są szczęśliwi, mają wszystko, mają tak łatwo, od samego początku.
- Każdy ma gorszy czas, trzeba po prostu czekać z nadzieją, aż będzie lepiej – bo kiedyś na pewno będzie. Tylko cierpliwi ludzie są tego warci.
- Mimo, że jestem w Londynie od niedawna, to wszystko tak diametralnie się zmienia. Podoba mi się tu – uśmiechnęłam się do niej.
- I co się dziwić – zaśmiała się – To miasto zmienia życie każdego.
Między nami zapadła chwila ciszy, więc powróciłam do oglądania telewizji i przeglądania różnych stron w moim laptopie. Niedługo powinnam zacząć rozglądać się za jakąś pracą, ponieważ moje oszczędności powoli się kończą. Póki co złożyłam dwie oferty i mam nadzieję, że dostanę chociaż jedną pozytywną odpowiedź. Chciałabym pracować w Starbucks, ponieważ kocham to miejsce. Jednak zobaczymy, co przyniesie los i gdzie mnie przyjmą.
- Wracając do tematu mojego chłopaka – przerwała ciszę Nina, która patrzyła w swój telefon – Niall zaraz tu wpadnie, więc go poznasz.
Uśmiechnęłam się w odpowiedzi i zaczęłam przeglądać twittera. Mam nadzieję, że wraz z chłopakiem nie przyjedzie tu Louis i Harry, ponieważ dzisiaj nie mam ochoty na kłótnie, czy głupie docinki. Blondynka wstała i poszła otworzyć drzwi, a ja zaczęłam bawić się zabawkami z Chrisem. Usłyszałam dwa męskie głosy i zaraz po tym, do pokoju wszedł drobny blondyn i uśmiechający się Harry.
- Jestem Niall Horan, miło cię poznać – chłopak podał mi rękę.
- Amy Roberts – uśmiechnęłam się.
Horan usiadł ze swoją dziewczyną na kanapie, obok mnie, a Harry zbliżył się do mnie i pocałował mnie w policzek na przywitanie. Spojrzałam się na niego ze złością w oczach, co najwidoczniej bardzo go rozbawiło.
- Przyjaciele tak się witają – wytłumaczył się, złośliwie się uśmiechając.
- Aha – powiedziałam cicho pocierając dłonią mój policzek.
- Daj spokój, doskonale wiesz, że dobrze całuję – szepnął mi do ucha.
- Nic już nie mów – spojrzałam mu prosto w oczy
Nie rozumiem zachowania Stylesa. Próbuję go rozgryźć, ale nic nie przychodzi mi do głowy. Co się stało z tym chłopakiem? Czy on naprawdę nie ma żadnych uczuć? Jak on w ogóle może się tak zachowywać, po tym wszystkim co mi zrobił? Dlaczego to zrobił? Wzięłam głęboki oddech, chcąc przegonić te myśli z mojej głowy. Nie wiem, czy chcę znać odpowiedzi na te pytania. Przyglądałam się brunetowi, który zaczął bawić się z synem Alex. Muszę przyznać, że wyglądało to bardzo słodko. Gdybym nie wiedziała jaki naprawdę jest Harry, to wzięłabym go za opiekuńczego, troskliwego, miłego i delikatnego chłopaka.
- Czemu jesteś taka zamyślona? Pewnie chciałabyś, żeby to Louis siedział z tobą na kanapie.
- Na pewno wolałabym, jego niż ciebie – odpowiedziałam.
Widziałam jak uśmiech z jego twarzy znika, a w oczach pojawia się żal. Tylko przez takie ułamki sekund, gdy mówiłam mu coś bardzo niemiłego, widziałam w jego twarzy dawnego Harrego.
Prawda jest taka, że Louis to wspaniały chłopak, ale nie wiem, czy do siebie pasujemy. Jestem pewna, że by mnie nie skrzywdził, ale chyba nic do niego nie czuję.
- Louis po nas przyjedzie, więc pewnie się z nim dzisiaj zobaczysz – wtrącił się Niall.
- Okej – pokiwałam głową.
Harry prychnął pod nosem, ale nie zareagowałam. Zamknęłam klapkę od laptopa i podniosłam się z kanapy.
- Chcecie coś do jedzenia, picia?
Ruszyłam w stronę stołu, ponieważ w mieszkaniu Alex kuchnia połączona była z salonem i zaczęłam przygotowywać jedzenie. Chwilę później podszedł do mnie Styles, który oparł się o jeden z blatów i w ciszy przyglądał się mi.
- Co? – odgarnęłam moje długie włosy.
- Nic – kiwnął głową.
- Jesteś taki dziwny – powiedziałam sama do siebie i zaniosłam lody z bitą śmietaną do Nialla i Niny. Przez chwilę przyglądałam się parze. Widać, że są zakochani. Wtuleni w siebie rozmawiali, śmiali się cały czas zerkając na dziecko. Niall musi być świetnym chłopakiem. Uśmiechnęłam się sama do siebie, kiedy chłopak swoją dłonią zbliżył jej brodę do jego twarzy, po czym obdarował ją pocałunkiem. Wyglądało to przeuroczo.
- Jak słodko – rzekł z ironią Harry.
- Sam pewnie im zazdrościsz – zaśmiałam się, a on przewrócił oczami.
Chwilę później chłopak zwrócił się do mnie.
- Lepiej stąd chodźmy – nalegał znudzony.
- Ale gdzie?
- Naprzeciwko jest fajna kawiarnia.
- To bar – poprawiłam go.
- No i? Chodź.
***
Siedzieliśmy przy stoliku na zewnątrz popijając piwo. Harry co jakiś czas opowiadał mi coś, lub śmiał się z przechodzących obok nas ludzi. Nie miałam ochoty reagować na jego głupie zachowanie, więc tylko spoglądałam na niego głośno wzdychając.
- Przepraszam, czy mogłabym poprosić o wspólne zdjęcie? – podeszła do naszego stolika niska brunetka, wyglądała na około 16 lat.
- Jasne – Harry szczerze się do niej uśmiechnął i wstał z krzesła.
Przyglądałam się tej sytuacji ze zdziwieniem. Chłopak był miły, kulturalny i zabawny. Kiedy fanka odeszła, spojrzałam na niego zszokowana.
- Dobrze udajesz.
- O co ci chodzi? – wybuchł śmiechem.
- Dla swoich fanów jesteś zupełnie inny.
- W ogóle mnie nie znasz.
- W ogóle cię nie rozumiem -  dodałam.
Chwilę później wyszliśmy z baru i usiedliśmy na schodach na ławce, w malutkim parku, który znajdował się na tej samej ulicy.
- Nie chcę być niemiła, ale dlaczego w ogóle tu przyjechałeś? – zapytałam się.
- Wiesz, na razie mamy wolne, żadnych koncertów, spotkań i tak dalej, po prostu się nudzę.
- Nie masz innych znajomych? Musisz ciągle zawracać mi głowę?
- Amy, dlaczego jesteś taka nie miła? Co ja ci takiego zrobiłem? Uwierz mi, mam wielu znajomych – zaczął się śmiać.
- Czasem mam ochotę przywalić ci w twarz – spojrzałam przed siebie.
Siedząc z nim w tym parku, przypomniało mi się, że zawsze popołudniami siadaliśmy w parku w Holmes Chapel i spędzaliśmy na ławce prawie całe dnie. Było nam dobrze, ale jak widać wszystko się zmienia. Teraz już sobie tego nie wyobrażam. Chciałabym go nigdy tu nie spotkać, jednak los sprawił inaczej, ponieważ moimi jedynymi znajomymi są jego przyjaciele. Chory przypadek. Jednak chyba tylko takie spotykają mnie w moim życiu.
- Amy – chłopak wstał, więc bez słowa podniosłam się z ławki.
Staliśmy tak blisko siebie, że nasze nosy się stykały. Nie wiedziałam, o co mu chodzi, więc lekko zmarszczyłam czoło. Chłopak złapał moje policzki i przybliżył się do mnie jeszcze bardziej. Spojrzał mi w oczy po czym szybko położył usta na moich i zaczął je całować. Jedną dłoń położył na moich plecach, drugą zaś zjechał pod brodę. Harry na początku całował mnie powoli i namiętnie, jednak po chwili zaczął przyspieszać, przez co czułam jak szybko jego klatka piersiowa podnosi się i opada.
- Co z tobą jest nie tak?! – uderzyłam go w twarz, a następnie odsunęłam go od siebie.
- Kiedyś sama się o to dopominałaś – zagryzł wargę – A poza tym miałaś ochotę mnie uderzyć.
- Jesteś nienormalny? Naprawdę nie rozumiesz, że nie chcę mieć z tobą nic wspólnego? Jeżeli już musisz ciągle do mnie przychodzić, to po prostu się opanuj! Ja nic do ciebie nie czuję – ostatnie słowa powiedziałam zaciskając zęby i patrząc mu prosto w oczy.
Dopiero wtedy zauważyłam, że cała się trzęsę, a do moich oczu napływają łzy. Odgarnęłam włosy z twarzy i przymknęłam na chwilę powieki.
- Nie myśl, że ja za tobą latam, bo tak bardzo cię kocham – wybuchł śmiechem – Po prostu to mnie bawi. Widzę jak się złościsz, jak to przeżywasz, odpuść sobie. Czasem miło powspominać stare czasy.
- Po prostu się ode mnie odwal – powiedziałam cicho.
- Zapomnij, nie przeoczyłbym takiej zabawy. Dzisiaj powiedziałaś, że mnie nie rozumiesz. Może najpierw zrozum i przeanalizuj to jak się kiedyś zachowywałaś i to jak się teraz zachowujesz. Nie jesteś księżniczką.
- Ty za to jesteś chujem.
- A ty straszną hipokrytką, chcesz dalej się bawić w to wymienianie? Nie wydaje mi się.
Odwróciłam się do niego plecami i ruszyłam w stronę domu. Byłam wściekła. Po prostu nienawidzę tego idioty, który tylko mieszka mi w życiu i marnuje mój czas. Wolę się odwrócić i odejść niż się kłócić. Mało brakowało, a przytoczyłabym do naszej rozmowy wydarzenia, przez które się rozstaliśmy. Powstrzymuję się i nie mówię nic na ten temat, bo nie chcę okazać, że mnie to w jakikolwiek zraniło.
 - Poczekaj! – podbiegł do mnie.
- Zniknij.
- Zapomnijmy o tym, co było przed chwilą. Tak będzie lepiej.
- Brak mi już na ciebie słów – zbliżyłam się.
- Tak bardzo ci na mnie zależy? Tak bardzo cię obchodzę, że nie będziesz potrafiła zapomnieć o naszym pocałunku?
- Marzysz – prychnęłam – Nic nie miało miejsca, nie wiem o czym mówisz.
Staliśmy już pod kamienicą, w której mieszkam, a Harry właśnie miał zamiar coś odpowiedzieć. Na szczęście przerwał mu Louis, który podszedł do nas i przywitał się z nami.
- Cześć, Louis – przytuliłam się do niego, patrząc prosto w oczy niezadowolonego Harrego.
- Co u ciebie? Może gdzieś się przejdziemy?
- Wszystko dobrze, z miłą chęcią, ale nie mam już dzisiaj siły, przepraszam.
- Jak sobie życzysz. Alex już wróciła, a Nina przed chwilą wyszła. Niall czeka w samochodzie, więc nie będziemy ci przeszkadzać – Louis spojrzał na swojego przyjaciela – Harry, chodź.
***
Umyta i ubrana w piżamie przyglądałam się swojemu odbiciu w  lustrze. Naprawdę staram się i robię co mogę, żeby zmienić coś w moim życiu. Próbuję być szczęśliwa. Nie zawsze mi to wychodzi i czasem jednak mam gorsze dni. Wyszłam z łazienki i ruszyłam do pokoju mojej współlokatorki.
- Alex? – uchyliłam drzwi – Mogę dzisiaj z tobą spać?
- Tak, jasne – spojrzała się na mnie zdziwiona – Coś się stało?
- Nie – usiadłam na łóżku – To znaczy… nie, tak, nie wiem.
- Możesz mi zaufać, postaram się pomóc.
Postanowiłam, że opowiem jej o dzisiejszym dniu i tym beznadziejnym pocałunku.
- To było dziwne – blondynka skomentowała zachowanie Harrego. – Musisz się zdecydować, którego chcesz, masz do wyboru Mazziego, Louisa i Harrego. Oj, dziewczyno masz szczęście.
- Z mojej perspektywy wygląda to trochę inaczej.
- Będzie dobrze – uśmiechnęła się.
- Chris jest podobny do Zayna, nie wiem jak to możliwe, ale ma coś z niego – powiedziałam patrząc się na zdjęcie dziecka.
- Co? Wydaje ci się – zaczęła się nerwowo śmiać.
Chwilę później, wtulone w siebie, zasypiałyśmy. Alex ma rację, muszę sobie wszystko przemyśleć i będzie dobrze. W końcu kiedyś musi. Zaczęłam analizować dzisiejszy dzień. Miłe spędzony czas z Mazzim,
pocałunek Harrego, spotkanie z Louisem… Mam mętlik w głowie, a najbardziej chciałabym, aby ten wysoki brunet z kręconymi włosami i złośliwym uśmiechem zniknął z mojego życia.
- Dobranoc – powiedziałam cicho i zamknęłam oczy.


Na wstępie chciałybyśmy podziękować, wam, czytelnikom i obserwatorom, bo jest was więcej niż na naszych poprzednich blogach, a to dopiero początek :) Mamy tylko nadzieję, że każdy kto czyta tego bloga wyrazi, nawet krótką opinię o naszym opowiadaniu. Wasze komentarze są dla nas naprawdę bardzo ważne, więc do dzieła. Do którego z chłopaków najbardziej pasuje Amy? Co sądzicie o zachowaniu Harrego? Jeżeli chcecie to możecie zadawać pytania, z chęcią na nie odpowiemy. Pozdrawiamy, Alex&Amy

33 komentarze:

  1. Nie mogę się doczekać, aż Amy z Harry'm porozmawiają o tym co się stało i poznają prawdę. To będzie piękny moment.
    Rozdział fajny, szkoda że taki krótki. :>
    Zapraszam też do mnie: http://theway-i-feel.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  2. AKCJA HARRY I AMY ♥ KOCHAM HARRY'EGO DUPKA I UWIELBIAM GO TAKIEGO TWORZYĆ ♥
    bardzo się cieszę, że dodałyście dzisiaj rozdział bo dzięki niemu mój nudny dzień stał się ciekawy. ogólnie nie wiem, co jeszcze pisać. trudny wybór bo i Mazz, i Harry i Lou są seksowni i każdy ma w sobie coś co kocham. na miejscu Amy nie umiałabym podjąć decyzji więc bardzo jej współczuje, po za tym domyślam się, że zakończenie będzie takie, że nikt z nas się tego nie spodziewa.
    piosenka wspaniała. uwielbiam Demi Lovato ♥
    życzę weny i już nie mogę doczekać się następnego
    pozdrawiam Alison ♥

    OdpowiedzUsuń
  3. Wow. Fantastyczny. Myślę że Amy pasuje bardziej do Louisa. Rozdział był świetny, tylko zabrakło mi tu Alex. Nie to żebym miała coś do Amy, bo bardzo ja lubię, ale wole wydarzenia związane z Alex i Zaynem. Nadal mam nadzieje, że Alex powie Zaynowi że Chris to jego syn. No nic czekam na nexta i życzę wam weny. <3 :****

    OdpowiedzUsuń
  4. Świetny rozdział! ♥ Bardzo się cieszę, że występuje w Waszym opowiadaniu Mazzi :) Harry to niezły dupek, ale to sprawia, że go uwielbiam, mimo iż nie powinien być taki dla Amy! :P Trochę nie rozumiem jego sposobu rozumowania odnośnie dziewczyn - haha :) Jestem ciekawa, kiedy sobie wszystko wytłumaczą i kogo wybierze Amy, skoro ma taki ciężki orzech do zgryzienia :C Mam nadzieję, że nie wybierze kolejnego dupka! :D Bardzo się cieszę, że wreszcie coś udostępniłyście, bo tak jak Alison napisała, ja również nie miałam już co robić dzisiaj, ale na szczęście mogłam przeczytać Wasz rozdział, za co bardzo dziękuję, gdyż jest świetny jak zwykle ♥

    Pozdrawiam, Angie xx

    P.S. Zapraszam również na moje blogi - mam nadzieję, że chociaż wpadniecie :)
    - pain-magic-love.blogspot.com
    - you-are-so-pretty-when-you-cry.blogspot.com

    Liczę na szczere opinie ♥

    OdpowiedzUsuń
  5. Może to głupie ale wg mnie pasuje do Harrego... Pozdrawiam ciepło i życzę dużo weny, z niecierpliwością będę czekała na następny rozdział

    OdpowiedzUsuń
  6. Narejszcie! :D zabieram się do czytania :D

    OdpowiedzUsuń
  7. moim zdaniem Amy powinna być z Harrym, bo jednak wspólna przeszłość, w dodatku niewyjaśniona, no i jak sama powiedziała potrafi tylko bawić się uczuciami robiąc na złości Hazzie, więc moim zdaniem wciąż jej na nim zależy i jemu na niej też..

    zapraszam do siebie -> http://fun-love-tears.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  8. wspaniały ^^

    POSIADASZ TALENT WYKORZYSTAJ GO ! ♥
    czekam nn ;)
    Całujee Lolaa ;*

    OdpowiedzUsuń
  9. ja też nie zbyt mogę rozgryźć Harrego niby nic nie czuje choć wygląda to inaczej czekam na rozwinięcie akcji! xx

    OdpowiedzUsuń
  10. rozdział ; świetny, wspaniały , fantastyczny! <3

    OdpowiedzUsuń
  11. Super blog jest inny niz wszytskie czekam na nn z niecierpliwoscia!!!!

    OdpowiedzUsuń
  12. amy powinna być z harrym
    blog booski
    kocham was
    dshbajsd

    OdpowiedzUsuń
  13. Genialny rozdział!*__*
    Moim zdaniem Amy pasuję i do Mazziego i do Louisa.Chociaż znając życie nawet będąc w związku z którymś z nich,będzie wciąż rozmyślała o Harrym.W końcu to Harry Styles,o nim tak łatwo się nie zapomina.
    Do następnego xx <3
    http://wszystkootobiekochanie.blogspot.com/
    http://oneshootsbyola.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  14. Rozdział jest genialny. Czekałam na niego długo, ale warto było. Jaki Harry jest kur*a... Jak on mógł jej tak zrobić. Niby ją całuje, a potem -bum!- Nie zrozumiem tego. Kocham waszego bloga i ten rozdział.
    Jak macie czas zajrzyjcie na pierwszą notkę z filmikiem do bloga, który poruszy ludziom emocje. Te złe jaki i dobre:
    http://belivingin.blogspot.com/ WENY!

    OdpowiedzUsuń
  15. Po prostu zakochalam sie w tym blogu *.* Zawsze uwielbialam czytac blogi o Harrym ale dzieki waszej historii pokochałam Zayna..nie moge sie doczekac az bedzie w nastepnym rozdziale. Bo bedzie?? Kurcze tak bym chciala zeby byl z Alex ale nie tak od razu tylko zeby to dzialo sie stopniowo, powoli.

    Moge miec pare pytan do postaci:
    - Alex co czujesz bedac tak blisko z Zaynem..wiedzac ze jest on ojcem twojego dziecka a jednak jest z inna dziewczyna?
    - Zayn jak sie czujesz w towarzystwie Alex?
    - Perrie nie denerwuje cie ze Zayn i Alex sa ze soba tak blisko?

    Kiedy nastepny rozdzial bo juz nie umei sie doczekac?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. 1.Ja i Zayn jesteśmy najlepszymi przyjaciółmi i wydaje mi się, że kocham go tylko jak starszego brata, więc nie przeszkadza mi, że ma dziewczynę. Ojcem Chrisa jest tylko dla mnie nikt inny o tym nie wie. Dla mnie jest ważne to, czy jest szczęśliwy ze swoją dziewczyną a nie czy ją ma. - Alex
      2.W towarzystwie Alex czuje się po prostu sobą, wiem, że przy niej mogę robić co chce i mówić do chce, kiedy jestem z nią czuję się tak beztrosko czasami jak dziecko co sprawia mi wielką przyjemność, a czasami robię za dorosłego bo ona jest dla mnie bardzo ważna i nie pozwoliłbym żeby stała jej się jakaś krzywda. - Zayn
      3.Nie, przecież oni są tylko przyjaciółmi, ufam mojemu chłopakowi i nie wydaje mi się żeby Clark podobała mu się jako dziewczyna a nie młodsza siostra. - Perrie

      Szczerze powiedziawszy to nie wiem kiedy pojawi się nowy rozdział, bo po pierwsze muszę go napisać a w poniedziałek jedziemy na trzydniowy biwak więc nie wiem kiedy to zrobię, a po drugie przy takiej liczbie komentarzy jest to niemożliwe, że pojawi się w najbliższym czasie, nie wiem dlaczego nasi czytelnicy przestali komentować nad czym bardzo ubolewam. Liczę chyba na cud. Pozdrawiam. ♥- Alex

      Usuń
  16. O rany, opowiadanie dopiero się zaczyna, a już je lubię... Nie mogę się doczekać, aż Amy i Hazza wszystko sobie powyjaśniają i wszystko się ułoży... Czekam cierpliwi na next :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Styles, ty seksiaku *.*

    Bosko <3

    OdpowiedzUsuń
  18. wiem co czujecie z tymi komentarzami, bo na naszym blogu też czytelnicy przestali komentować. ale to może dlatego, że jest koniec roku i dużo na głowie. ogólnie kocham waszego bloga! i widać, że do każdego rozdziału się przykładacie. kocham też Harry'ego dupka w opowiadaniach ♥ właśnie do takiego on mi pasuje. jednak jego zachowanie tutaj jest trochę dziwne, ale wydaje mi się, że on chce zabawić się jej uczuciami, bo kiedyś oboje poznali dwie różne wersje swojego rozstania, dlatego też siebie nie rozumieją ♥
    zostaje mi życzyć wam weny, a co do kolejnego rozdziału to kiedy można się go spodziewać?
    Allie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. chciałabym tylko dodać, że teraz nie mam trochę czasu, ale jak wrócimy z biwaku, to na pewno przeczytam i skomentuje wasz rozdział, bo jeszcze tego nie zrobiłam :)
      a jeśli chodzi o kolejny u nas to nie wiemy dokładnie, bo alex musi go napisać, a wracamy do domu dopiero w środę. postaramy się dodać pod koniec tygodnia, ale to też zależy od ilości komentarzy - amy

      Usuń
  19. Harry zachowuje się jak dupek, ale chyba chcę aby był z Amy, jakoś do siebie pasują. Nie mogę doczekać się kolejnego rozdziału, ponieważ chcę zobaczyć jak potoczą się losy tej dwójki. Oczywiście chcę też zobaczyć co będzie między Zayn'em, a Alex. Rozdział zniewalający! <3

    OdpowiedzUsuń
  20. Mazzi, Lou i Harry ... Boże, chce być na miejscu Amy !
    rozdział oczywiście bardzo mi się podoba ;) szczerze, to nie mogę uwierzyć, że to dopiero 5 rozdział .. czuję, jakbym czytała tego bloga już od bardzo dawna, chociaż może to kwestia tego, że to wasz 3 blog, który regularnie czytam .. mniejsza z tym ;p pocałunek Harry'ego, hmmmm ... ale i tak z niego dupek jak na razie ;p CHOCIAŻ .. wiem, że on ją zranił i tak dalej, każde z nich ma w głowie inną wersję z tamtego dnia, no, ale Amy nie powinna być taka pamiętliwa. ja wiem, ja to po prostu czuję, że ona go kocha i to bardzo, tylko jest wkurwiona, że zerwał z nią w taki sposób. ok, no dobra .. ma za co ! ciekawi mnie właśnie z kim ona się najpierw zwiąże. no bo Mazzi i Louis są dla niej tacy mili .. co prawda nie zna tak dobrze Lou, ale widać, że jej stosunki z Mazzi'm są naprawdę ok. fajnie by było, gdyby kiedyś połączyło ich coś więcej, ale ja i tak jestem za .. czekaj ... "Harmy" ? tak, od dzisiaj dla mnie to będzie "Harmy" .. ;p więc czekam z niecierpliwością n kolejny rozdział ;) no i .. co tam u was ?
    Alex :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. harmy, haha ♥
      u nas wszystko dobrze, weekend udany, tak naprawdę mamy już wakacje, bo nie idziemy już do szkoły przez następny tydzień, jutro jedziemy na 3 dniowy biwak, więc mamy nadzieję, że będzie fajnie. oby pogoda dopisała. super :) - amy

      Usuń
  21. Wraz z jedną z moich ukochanych czytelniczek, postanowiłam założyć kolejnego bloga z opowiadaniem o chłopcach z One Direction. Wejdź i poznaj historię głównych bohaterów! W rolach głównych: Vanessa Paradise, Gabrielle Young, Harry Styles oraz Niall Horan!

    Zapraszam!
    http://baddirection.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  22. PRZEPRASZAM ZA SPAM
    Chicago. Miasto przez wielu pożądane. Jednak czy warto? 16 letnia Mia Shepherd mieszka tu od małego dziecka, lecz skrywa sekret który według obcych temu miastu - jest wręcz niemożliwy. Lola i Amanda Thompson to córki szanowanego adwokata - Jhames'a Thompson'a, który pomoże dziewczynie zacząć nowe i porządne życie.
    Wszyscy skrywają sekrety, które nie zawsze można zobaczyć w dobrym świetle. Czy wyjdą one na jaw? Czy przyjaźnie przetrwają próby? Czy wszyscy zaakceptują prawdę?
    http://rich-poor-lucky.blogspot.com/ Serdecznie zapraszam :)

    OdpowiedzUsuń
  23. Cieszę się, że wreszcie mogę zostawić wam komentarz, gdyż w końcu założyłam sobie konto. Uważam, że blog jest jednym z lepszych jakie w życiu czytałam, gdyż fabuła od samego początku wciąga. Amy ma trudny wybór, gdyż będzie musiała zdecydować kogo woli Harry'ego, Louisa czy Mazziego. Alex za to powinna moim zdaniem wyznać Zaynowi że to jest ICH syn, a nie tylko JEJ. Uwielbiam dodawane przez was piosenki. Chciałabym umieć pisać tak jak wy, jednak nie dorastam wam do pięt.
    Przy okazji chciałabym was zaprosić na nowo powstałego bloga.
    "SCHOOL NIGHTMARE

    "Jedna noc potrafi całkowicie zmienić ludzkie życie.
    Czy potrafisz wyobrazić sobie, że ktoś w każdym momencie może zabić twoich przyjaciół lub Ciebie? Czy byłbyś wstanie poświęcić dla kogoś swoje życie?
    Cassandra, Daisy i Jasmine to trzy przyjaciółki, które nie spodziewały się, że szkolny bal w mgnieniu oka stanie się ich największym koszmarem.
    Nikt nie jest bezpieczny, a strach to uczcie, które towarzyszy każdemu. Trzeba być ostrożnym, gdyż nigdy nie wiadomo kto czai się za rogiem.
    Royal College uważało, że jest przygotowane na wszystkie okoliczności, jednak nikt nie sądził, że szkoła zostanie zaatakowana przez grupę uczniów, którzy doskonale zaplanowali swój zamach."
    zachęcam do odwiedzenia nowo powstałego bloga http://school-nightmare.blogspot.com/ ~ Cassie ♥

    OdpowiedzUsuń
  24. Wróciłyście już? Jak było na biwaku? :))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. wróciłyśmy dzień wcześniej, bo nasz namiot tak zalało, że aż wszystko w nim pływało. na początku było fajnie, a później była noc i alkohol... i wszystko się pozmieniało - A&A

      Usuń
  25. [Spam]

    Zostałeś/aś nominowana do Liebster Award!
    Zajrzyj ;) -> http://nowademi.blogspot.com/2013/06/liebster-award.html

    OdpowiedzUsuń
  26. Jejku..juz sie nie moge doczekac nowego rozdzilau!!! :D na kiedy go planujecie?

    OdpowiedzUsuń
  27. cześć, pojawił się już drugi rozdział na blogu ->http://everything-from-something.blogspot.com mam nadzieję, że przeczytasz i skomentujesz jak się spodoba to zaobserwujesz :)

    OdpowiedzUsuń
  28. Myślicie, że tworząc bloga lepiej założyć dwie czy trzy bohaterki?
    +kiedy nowy rozdział?

    OdpowiedzUsuń